Δίσκοι που πρέπει να ακούσεις πριν κουφαθείς #2

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Όλα από χέρι καμένα, 1988 - Φυσάει, 1993

Β' Μέρος

ΦΥΣΑΕΙ

Πέντε χρόνια αργότερα κι ενώ μεσολαβούν το live στο Αττικόν με το Γ. Νταλάρα (1990) και τρεις προσωπικοί δίσκοι (Χορεύω 1989, Χρόνια Πολλά 1991, Σφεντόνα 1992) οι οποίοι και πλούτισαν το ρεπερτόριο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με νέα anthems, και γήπεδα γέμιζαν και φυσικά συνάντησαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, δε θα συνεχίσει με ακόμα έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο, αλλά με το "Φυσάει", ένα σετ από στίχους ποιημάτων του Τάσου Λειβαδίτη, μελοποιημένους από τον Γιώργο Τσαγκάρη. Η πρώτη φορά που είχε κάνει κάτι ανάλογο ήταν με το δίσκο "Καρυωτάκης" του 1984, με έργα του ποιητή σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, με πολύ διαφορετικό ήχο κι ενορχήστρωση, με τα keyboards του Κώστα Γανωσέλη να πρωταγωνιστούν.

Η προσέγγιση όμως στο "Φυσάει" ήταν τελείως διαφορετική. Η ατμόσφαιρα και το ύφος της μουσικής του Γιώργου Τσαγκάρη φαίνεται να δένει υπέροχα με τους στίχους και να αγκαλιάζει τη μοναξιά, την απογοήτευση, τον πεσιμισμό αλλά και τα quantum χαράς και άνοιξης που αναδύονται από τους στίχους του Λειβαδίτη. Το ηχητικό αποτέλεσμα παραπέμπει σε συμφωνικό ροκ με τζαζ αποχρώσεις εδώ κι εκεί, με τη χρήση συμφωνικού συνόλου, μιας κλασσικής ορχήστρας και αξιόλογων μουσικών από την τότε μπάντα του Βασίλη, όπως ο Χριστόφορος Κροκίδης στις κιθάρες και ο Στέφανος Δημητρίου στα ντραμς. Ακομπλεξάριστο από ταμπέλες, το "Φυσάει" ταξιδεύει μέσα σε ηλεκτρικές τάσεις, απαλές μπαλάντες και σκοτεινές μελωδίες, που μαζί με τη φωνή του Βασίλη συνθέτουν το soundtrack μιας σειράς εικόνων που προβάλλει στο νου του ακροατή ο Τάσος Λειβαδίτης.

Πέρα όμως από τις εικόνες αυτές κι από μια πένθιμη παρουσίαση του κόσμου, στην οποία όλα συμβαίνουν από και για τους ανθρώπους, δίχως όμως να τους αγγίζουν ποτέ, πέρα από τη μελαγχολία που αιωρείται και είναι εμφανής, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, στο σύνολο των στίχων, αντιλαμβάνεται εκεί κανείς ένα ενδιαφέρον μοτίβο. Είναι εντυπωσιακό το πώς η μαυρίλα και το βάρος που σου προκαλεί η περιγραφή καταθλιπτικών συναισθημάτων εξισορροπείται κάθε τόσο με μικρές, απλές ή και απλοϊκές συγκινήσεις, τόσο δυνατές που δημιουργούν την αίσθηση, ότι όχι μόνο υπάρχει έρωτας κι ελπίδα για τη ζωή, αλλά ότι λειτουργούν ως κινητήρια δύναμη στην συνέχεια των στίχων, παρουσιάζοντας μια ρεαλιστική απεικόνιση - μεταφορά του ανθρώπινου βίου.

"Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν για πάντα νεκροί
αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα..."

-"Αλλά τα βράδυα..."


Ανάμεσα στις γεμάτες χρώμα ερμηνείες του Βασίλη, ακούμε τη χαρακτηριστική φωνή του μεγάλου Γιώργου Μιχαλακόπουλου, σε καταλυτικές απαγγελίες στίχων του ποιητή, δίνοντας στο δίσκο μια δική του ζωντάνια και μια μορφή μονολόγου-διαλόγου με τον ακροατή.

Ακόμη ένα έργο που οφείλει την ύπαρξη του στην σύμπραξη ανθρώπων με έμπνευση, ένα έργο με διαχρονικό περιεχόμενο που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο.

Στους υπόλοιπους συντελεστές του δίσκου έχουμε τον Γιάννη Ιωάννου (πιάνο, πλήκτρα, ακορντεόν, προγραμματισμό μαζί με τον Παναγιώτη Λάλη), τον Παντελή Δεσποτίδη (βιολί), το Νίκο Κοτζιά (τσέλο), τον Τάσο Κλαβανίδη (τρομπόνι), τον Στέφανο Στεφανόπουλο (σαξόφωνο) και τη Νένη Ζάππα (συμφωνικό σύνολο, άλτο). Παραγωγή: Αχιλλέας Θεοφίλου.

Tracklist

1. Χρωματίζω πουλιά
2. Αλλά τα βράδυα...
3. Λοιπόν τι κάνουμε εδώ
4. Μες στην αγάπη μας
5. Φυσάει
6. Που είσαι
7. Τραγουδάω
8. Επίλογος

Λέγκασι.
Για την εποχή που βγήκε ο δίσκος, θυμάμαι ότι υπήρχε μια σχετική προώθηση, κάποια βίντεο του Βασίλη για το "Τραγουδάω", και το "Αλλά τα βράδυα..." το οποίο και είχε γίνει και βιντεοκλίπ εβδομάδας στο αξέχαστο... "Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό" του Τηλε-Ανδρέα, αν δεν κάνω λάθος. Τέλος αν θυμάμαι καλά υπήρξε και μια παρουσίαση του δίσκου στον ΣΚΑΪ εκείνα τα Χριστούγεννα '92- αρχές '93. Δυστυχώς και από εδώ λίγα τραγούδια ακούγονται live πλέον, με συχνότερα το "Που είσαι" (το οποίο είχε επανέλθει πριν λίγα χρόνια στα live και είχε παιχτεί και στο Ηρώδειο, παρόλο που δεν μπήκε στο cd) και μια stripped εκδοχή του "Φυσάει".

Το "Μπουμ" από το Όλα από χέρι καμένα σε μια έκδοση-ντοκουμέντο.


Στιγμιότυπα από την παρουσίαση του δίσκου "Φυσάει" στον ΣΚΑΪ.