Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Δίσκοι που πρέπει να ακούσεις πριν κουφαθείς #1

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Όλα από χέρι καμένα, 1988 - Φυσάει, 1993

Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις εδώ, λόγω του μεγέθους του Βασίλη αλλά και της κριτικής και εμπορικής αποδοχής των δύο αυτών δίσκων, ακόμα κι αν αυτή είναι ίσως σε μικρότερο βαθμό από άλλους, πιο γνωστούς δίσκους του (βλ. Φοβάμαι, Χαιρετίσματα, Χορεύω, Χρόνια Πολλά, Σφεντόνα). Τον Βασίλη και πολλά τραγούδια από το ατέλειωτο ρεπερτόριο του τα ξέρεις, όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης της κουτσής Μαρίας. Τα έχεις τραγουδήσει και σε συναυλία του, στην οποία δεν παίζει να μην έχεις πάει, καθώς 35 χρόνια τώρα οργώνει στην κυριολεξία την Ελλάδα, δε μπορεί, μια αφίσα θα την είδες!

Το "κλικ". (Λονγκ μπόρινγκ ίντρο)
Στους δύο αυτούς δίσκους θα βρεις τραγούδια που μπορεί να μην ανήκουν στην πρώτη γραμμή των πασίγνωστων και που ίσως να μην έχεις την τύχη να ακούς συχνά σε συναυλίες του. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πιο ενδιαφέροντα τραγούδια για κάποιον που έχει εντρυφήσει στο έργο ενός καλλιτέχνη, δεν είναι τόσο "οι επιτυχίες", τα "καμένα" δηλαδή, αλλά τραγούδια που περιμένουν ήσυχα να ανακαλυφθούν από κάποιον και να του κάνουν αυτό το ιδιαίτερο "κλικ". Πιστεύω αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους από Τερζή μέχρι Dark Tranquillity. Εκεί αν θες φαίνεται καλύτερα το "πρόσωπο", το ιδιαίτερο στυλ του καλλιτέχνη. Συνυπολόγισε το γεγονός, ότι όσο υπέροχο και να ΄ναι ένα κομμάτι, αν γίνει κλασσικό και το έχεις ακούσει 1000 φορές, κάποια στιγμή ο οργανισμός μπορεί να αντιδράσει και όχι απλά να το βαρεθείς, αλλά να μη θες να το ακούς. Λογικά και αυτονόητα όλα αυτά.

Ένα άλλο σχετικό ζήτημα είναι ο χρόνος, του οποίου τα σημάδια μπορεί να εκθέσουν τον ήχο μιας παλαιότερης δισκογραφικής δουλειάς, και δε μιλώ τόσο για την παραγωγή και την ποιότητα της ηχογράφησης, όσο για την αισθητική που ο ρόλος της ηχητικά αν και δευτερεύων, μπορεί να καταστήσει ένα δίσκο διαχρονικό σε ένα άλλο επίπεδο, ανεξάρτητο με αυτό των στίχων και της μουσικής σε πρώτη φάση.


Επέλεξα αυτούς τους δύο δίσκους διότι το περιεχόμενο τους είναι όμορφα τραγούδια, εμπνευσμένα, με δυνατό στίχο, δεν έχουν καεί σε λίστες και replays, και η γνώμη μου είναι ότι η αισθητική τους με την πάροδο των χρόνων φαίνεται να τα δικαιώνει, περισσότερο ίσως από άλλα καλύτερα και χειρότερα τραγούδια του Βασίλη. Επίσης, για μένα πρόκειται για τις πιο άρτιες, αξιέπαινες και διαφορετικές ταυτόχρονα δισκογραφικές δουλειές του, θέτοντας τον πήχη πολύ ψηλά ακόμη και για τον ίδιο.

Α' Μέρος


ΟΛΑ ΑΠΟ ΧΕΡΙ ΚΑΜΕΝΑ



Στο "Όλα Από Χέρι Καμένα" του 1988, έχουμε έναν Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος παραμένοντας στο δικό του αναγνωρίσιμο στυλ σύνθεσης και ενορχήστρωσης (την οποία μοιράζεται με τον Νίκο Αντύπα), κάνει ταυτόχρονα κάποια εμπνευσμένα και πετυχημένα rock, blues, μέχρι και new age περάσματα που συνθέτουν ένα μοναδικό και συγκεκριμένο για το album δίσκο. Στο στίχο έχουμε τον Κώστα Τριπολίτη ο οποίος κάνει ποίηση, συνθέτοντας έναν πίνακα ενίοτε με σκληρά και καταγγελτικά κι αλλού με ευαίσθητα και ρομαντικά χρώματα, πλήρως εναρμονισμένα μεταξύ τους, με ένα εξίσου όμορφο αποτέλεσμα. Το diversive αυτό περιβάλλον έρχεται να συμπληρώσει η καταλληλότερη γι αυτό φωνή, αυτή του Βασίλη, σε συγκλονιστικές ερμηνείες στις οποίες επίσης εναλλάσσονται οι σκληρές και απαλές νότες, η θεατρικότητα, η δυναμική και το εύρος της φωνής του. Το όξινο "όλα από χέρι καμένα", οι πένθιμες doomsday cyber πινελιές στα "Μπουμ", "Ηλεκτρικό Πρόβατο", τα εσωστρεφή "Ένα Μπλουζ" , "Γενέθλια '86", "Ονειρεύομαι", το τρυφερό "Κοντρόλ", η θεατρική και δραματική version της "Αλίκης", ο "Πρωταθλητής" και η "Κάντιλακ" είναι κομμάτια που οφείλουν τη δύναμη τους στην εμπνευσμένη συνύπαρξη τριών ταλαντούχων καλλιτεχνών.

Τέλος, τα όργανα παίζουν καταξιωμένοι μουσικοί όπως ο David Lynch στο σαξόφωνο, ο Ανδρέας Αποστόλου στα πλήκτρα, ο Βαγγέλης Πατεράκης στο μπάσο, ο Παναγιώτης Λάλης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Γιώργος Μαγκλάρας στο βιολί. Ο ίδιος ο Θάνος Μικρούτσικος παίζει πιάνο και πλήκτρα όπως συνηθίζει στις δουλειές του, ενώ συμμετέχει κι εδώ ο Νίκος Αντύπας, σε ντραμς, κρουστά, πλήκτρα και κιθάρες. Η παραγωγή είναι του Αχιλλέα Θεοφίλου.

Tracklist:
  1. Όλα απο χέρι καμένα
  2. Μπουμ
  3. Κάντιλακ
  4. Ένα Μπλουζ
  5. Αλίκη
  6. Κοντρόλ
  7. Ηλεκτρικό Πρόβατο
  8. Πρωταθλητής
  9. Γενέθλια '86
  10. Ονειρεύομαι (L.A.)
Β' Μέρος: Φυσάει - Coming Soon

Δεν υπάρχουν σχόλια: