Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Βατόμουρα (06/2008)
Το 24ο (!) studio και 34ο προσωπικό συνολικά άλμπουμ του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ως συνήθως μαζί του φέρνει ατελείωτα debate από fans, μουσικόφιλους (λέξη είναι αυτό τώρα;), κριτικούς και συναδέλφους του για το πώς θα έπρεπε να είναι ή να μην είναι, ή ακόμα και αν θα έπρεπε να είναι... Πράγματα δηλαδή που εμάς εδώ δε θα μας απασχολήσουν. Το τι σήμαινε ή σημαίνει Παπακωνσταντίνου και όλες οι σχετικές συζητήσεις και απόψεις, όσο κι αν μοιάζουν προσοδοφόρες για κουβέντα και προβληματισμό, τελικά είναι λίγο πολύ ασήμαντες μπροστά στο ίδιο το γεγονός μιας σημερινής κυκλοφορίας του Βασίλη, ακόμα κι αν για κάποιους είναι αδιάφορο και για κάποιους άλλους όχι ως γεγονός. Αυτό, σε γενικές γραμμές, θα έλεγα οτί είναι και το στοιχείο αυτής της δουλειάς. Φυσικά για τους περισσότερο μυημένους, η παρουσία του Σταμάτη Μεσημέρη ασκεί βασικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα αυτού του δίσκου που κυκλοφορεί με τον... δροσερό τίτλο "Βατόμουρα".
Απ' ότι φαίνεται τουλάχιστον οι δημιουργοί διασκέδασαν κατά τη σύνθεση της δουλειάς αυτής, βάζοντας στην άκρη κυνήγια για δάφνες του παρελθόντος. Αντίθετα φαίνεται να εξάντλησαν την αγωνία τους να εκφραστούν στο παρόν, με μια διάθεση να βγάλουν το υλικό που θα έβγαζαν ακόμα κι αν δεν είχαν πίσω τους όλα αυτά τα χρόνια δημιουργίας, χωρίς ωστόσο να αλλάζουν την ταυτότητα τους. (Αυτό τουλάχιστον κάνει το δίσκο να μοιάζει λιγότερο αγχώδης από τις τελευταίες δουλειές του Βασίλη και του δίνει πιο "πραγματικό" ύφος.) Από κει και πέρα, το αν το αποτέλεσμα τους δικαιώνει ή όχι, (δεν) καλείται να το αποφασίσει ο ακροατής! Ο δίσκος δε θέλει να φορέσει κανένα παλτό αριστουργήματος, δεν πέφτει όμως σε κακές στιγμές, αντίθετα έχει κάποια πολύ καλά σημεία όπου οι στίχοι, η μουσική και η ερμηνεία συνθέτουν κάποια όμορφα τραγούδια. Θα ξεχωρίσω το "Σόφη" (διασκευή του "Άγριο Πλήθος" από τον ομώνυμο δίσκο του Σταμάτη Μεσημέρη που κυκλοφόρησε το 1993) που θυμίζει "παλιό καλό Βασίλη", το ηλεκτρισμένο "Ρεμπετομπλούζ" με τις τρελές απανωτές εικόνες του, το "Κάτι Μένει" με τους ενδιαφέροντες πειραματισμούς και το "Φυσάει Σκουριά" που θυμίζει "νέο καλό Βασίλη". Αυτά τα τραγούδια θα έλεγα ότι "φωνάζουν εκ της δημιουργίας τους" τη χροιά του Βασίλη κι έτσι η ερμηνεία του τα απογειώνει.
Tracklist:
- Να καούν
- Άσυλο (Συμμετέχουν: Γιώργος Κιμούλης, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Σταμάτης Μεσημέρης)
- Ο Κουμπάρος
- Σόφη
- Βατόμουρα
- Κορίτσια στα αζήτητα (Συμμετέχει: Σταμάτης Μεσημέρης)
- Ρεμπετομπλούζ
- Φυσάει σκουριά
- Κάτι Μένει (Συμμετέχει: Σταμάτης Μεσημέρης)
- Ευκαιρία
- Ντου
Η iocastis που έζησε τη δημιουργία του δίσκου από κοντά έχει ανεβάσει ένα σωρό βίντεο στο YouTube με σκηνές από το studio και την ηχογράφηση του δίσκου. Πολλά ρισπέκτ και γι αυτά αλλά φυσικά και για τα υπόλοιπα, τρομερά ιστορικά βίντεο που έχει ανεβάσει και μπορείτε να τα βρείτε μαζεμένα στo κανάλι του στο YouTube.
Τέλος, αξίζει να διαβάσετε τον Σταμάτη Μεσημέρη σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ο άνθρωπος πραγματικά είναι ποταμός! Και συμπαθέστατος βέβαια! Cheers...
